canon workshop 2

Joep, de fotograaf/leraar zei: "elke hopeloze foto is hoopvol". En voegde er aan toe dat je moest croppen, snijden, kleurbalansen, zwart-witten in je fotobewerkingsprogramma.
Bijvoorbeeld deze foto:

Bewerkt in Picasa, zwart-wit gemaakt en daarna een soft focus toegevoegd. Zelf vind ik dat een zwart-wit foto het gefotografeerde uit de tijd kan halen waarin hij gemaakt is. Zwart wit voegt ook meer spanning toe, niet dan?

Canon workshop

Zaterdag een workshop van Canon mogen volgen. We zaten met 25 mensen en camera's in de klas, Joep Jansen was onze leraar voor deze ene dag en hij heeft ons heel wat geleerd.
Diafragma, sluitertijd en iso, verder kregen we opdrachten om buiten scherpte diepte in een foto vast te leggen.

Een volgende opdracht bestond eruit je diafragma en je sluitertijd dusdanig in te stellen dat je beweging in een foto kreeg, hetzij door je object stil te zetten of door met je object mee te bewegen zodat de achtergrond beweging kreeg...ZUCHT dat lukte me niet.

Smiddags gingen we op pad om een tegenlichtfoto te maken, hij leerde ons om de focus in te stellen op het gebouw, die focus vast te leggen met het sterretje en daarna de foto te maken. Het verschil is niet helemaal goed te zien, maar op die manier kun je voorkomen dat je van de kerktoren alleen maar de contouren ziet tegen die schitterende lucht, maar dat je dus ook de ramen kunt zien. 

zonder sterretje

                                                                        met sterretje.

                                                       En zo stonden we op de stoep.

paddenstoelpie

750 gram paddenstoelen
olie om te bakken
3 teentjes knoflook
scheut vega oestersaus
scheut dunne sojasaus
peper/ zout naar smaak
verse rode peper klein gesneden
2 eieren
scheut alpro quisine of slagroom

op hoog vuur de paddenstoelen bakken, knoflook en rode peper toevoegen en meebakken, afblussen met de sojasaus en de oestersaus, zout en peper naar smaak.
Af laten koelen en de eieren met de room toevoegen.


voor het piedeeg:

325 gr tarwebloem,
200gr koude roomboter of margarine,
6 eetl ijskoud water (genoeg voor twee vormen van 17 cm)

De bloem in de kom van de keukenmachine of op het aanrecht zeven.
De boter kleinsnijden en samen met het water bij de bloem doen.
Alles snel tot een glad en soepel deeg kneden.
In plastic folie verpakken en minstens 30 minuten in de koelkast leggen.

Het deeg uitrollen en de vorm bekleden, vullen met het paddenstoelenmengsel, bestrijken met geklopt ei en daarna 45 minuten bakken op 180 graden.

incendies ( vertaling van google: branden)

Vanavond heb ik het voetballen ontweken door te kijken naar een van de indrukwekkendste films van de laatste tijd.
Je volgt het verhaal van de kinderen zowel als het verhaal van de moeder, soms is het een beetje verwarrend over wie wie is, maar dan zie je de dochter met een gsm en weet je dat zij het is ipv de moeder, de twee actrices lijken nogal op elkaar. Het plot van de film is verpletterend.



Beklemmende thriller en noodlotsdrama ineen. Tweeling Jeanne en Simon gaan op zoek naar hun roots in een door oorlog verscheurd Midden-Oosten. Daar doen ze een gruwelijke ontdekking. Naar het succesvolle gelijknamige toneelstuk, dat vorig jaar als Branden werd opgevoerd door het Ro Theater.

Na de dood van hun moeder heeft haar testament voor de tweeling Jeanne en Simon een aantal verrassingen in petto. Ze moeten een verzegelde envelop bezorgen: Jeanne bij haar vader en Simon bij zijn broer. Hun vader is echter al jaren dood en van een broer hadden Simon en Jeanne nog nooit gehoord.
Jeanne vertrekt naar het Midden-Oosten in de hoop daar de mysteries uit het verleden van haar moeder te ontrafelen, maar stuit op veel tegenwerking. Familieleden en ooggetuigen laten het pijnlijke, door oorlogen geteisterde verleden liever rusten.
Incendies is een noodslotdrama maar ook een meeslepende thriller: na verschillende wendingen in het verhaal komt de ontknoping van het raadsel als een mokerslag aan. De film van Canadees Villeneuve (Maelström) is gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van de schrijver Wajdi Mouawad. Het Nederlandse theatergezelschap Ro Theater oogstte in 2010 al veel lof met Branden, een bewerking van het stuk.

Vlissingen/Middelburg

Sport Met Miep trok gisteren met twee volle bussen naar Vlissingen Middelburg.

In Vlissingen beperkte het uitstapje zich tot een wandeling langs de kade waar de donkere wolken niet veel goeds beloofden.

In Middelburg werden we opgewacht door een aantal stadsgidsen die ons door de mooiste straten en stegen leidden.

Middelburg heeft een rijke oude geschiedenis die af te lezen is aan de prachtige gebouwen en de huizen met soms dubbele namen, dat betekent dan dat het oorspronkelijk twee kleinere huizen waren die door rijkdom samengevoegd werden.

De donkere wolken zorgden voor een fikse regenbui. Daarna konden we genieten van soms een voorzichtig zonnetje en blauwe luchten.

In een van de vele leuke winkelstraten zagen we een handwerkzaak waar we wel een halve middag hadden willen rondstruinen.



stadsrugzakje

Omdat het wel eens handig is heb ik van een oude leren broek en een stuk van een gekregen lap stof een rugzakje gemaakt. Het patroon heb ik weggehaald bij U handbag die er een mooie tutorial bij geeft.


En dan hier het resultaat:

the whistleblower

Gruwelijk, temeer omdat het op een waargebeurd verhaal gebaseerd is....grandiose rol van Rachel Weisz

het door burgeroorlog ontwrichte Bosnië vecht een Amerikaanse vredeshandhaver tegen seksslavernij, corrupte collega's en laffe autoriteiten. Het aangrijpende drama The Whistleblower blijft overeind door de overtuigende hoofdrol van Rachel Weisz.
Volgens schattingen is elke minuut iemand ergens ter wereld de dupe van mensenhandel. Meisjes belanden bijna zonder uitzondering in de prostitutie. Lilja 4-ever (2002), waarin een Russische tiener van een brug springt nadat zij door een loverboy naar Zweden is gelokt, toont een menselijk drama vanuit het perspectief van het slachtoffer. In het op ware gebeurtenissen gebaseerde The Whistleblower zien we de wantoestanden door de ogen van ex-politieagent Kathryn Bolkovac (Rachel Weisz), die alles in het werk stelt de Oekraïense seksslaven Raya en Luba een beter lot te geven en de schuldigen aan te klagen.
Orde handhaven en politieagenten opleidenDe gescheiden Bolkovac — die geld nodig heeft om na afloop van de missie haar dochter vaker te kunnen zien — heeft zich laten inhuren door DynCorp, dat in de film cynisch genoeg Democra heet. Dit privaatmilitaire bedrijf ontvangt jaarlijks drie biljoen dollar van de Amerikaanse regering om te opereren in landen als Irak, Somalië, Angola, Haïti, Koeweit en Afghanistan. De Verenigde Naties sluiten in 1999 een contract met deze organisatie om in Bosnië orde te handhaven en politieagenten op te leiden.De rechtgeaarde Bolkovac beseft snel dat ze is beland in een vreemd land zonder duidelijk mandaat. Politie, huurlingen, collega's en autoriteiten zijn niet alleen betrokken bij het over de grens smokkelen van jonge meisjes, ook blijken ze verantwoordelijk voor intimidatie, mishandeling, verkrachting en moord. Zoals vaker met klokkenluiders wordt ze tegengewerkt door bureaucraten en autoriteiten die niet op een schandaal zitten te wachten. Of zoals een hoger geplaatste functionaris het haar verwoordt: 'Die meiden zijn de hoeren van de oorlog. Het gebeurt gewoon.'
Mannen zijn immoreel en seksbelustMannen komen er niet goed van af in The Whistleblower. Ze zijn bijna zonder uitzondering immorele, seksbeluste wezens. De enigen die Bolkovac denkt te kunnen vertrouwen, zijn een Nederlandse huurling en een hoge pief van Interne Zaken, vertolkt door David Strathairn. Helaas biedt het script veel te weinig ruimte aan diens altijd degelijke spel. Hetzelfde geldt voor de innemende Vanessa Redgrave, die de rol van de hoogste mensenrechtencommissaris voor haar rekening neemt. Sexy Monica Bellucci valt als stugge, harteloze bureaucraat uit de toon.


Debuutregisseur Larysa Kondracki kiest voor een zeer serieuze aanpak, zonder een enkele lach of grap. Ze focust de hele film op Rachel Weisz, die de sterren van de grauwe Bosnische hemel speelt. Je voelt, vecht, huilt en wanhoopt intens met haar mee. The Whistleblower verliest aan authenticiteit door het niet casten van autochtone acteurs, het rare mixtaaltje en de locatiekeuzes. De optelsom is een film die nergens amuseert, maar overal deprimeert. Toch is het een verhaal dat moet worden verteld.

men in black 3

Ik had mijn bedenkingen toen ik mee gevraagd werd naar de film "men in black 3". Het was niet druk in die grote bioscoop in Maasmechelen en al helemaal niet in de zaal waar "men in black 3"te zien was. We zaten er in afwachting van wat komen zou en tijdens de voorfilmpjes zagen we soms dat het beeld dubbel te zien was, niet alleen het beeld, maar ook de ondertiteling. Enigzins alert wachtten we af en toen dat dubbele beeld ook bij de hoofdfilm te zien was gingen mijn haren een beetje rechtop staan. Op het moment dat ik had willen opstaan om te gaan klagen zei mijn gezelschap dat ik die 3D bril maar eens moest opzetten... En jawel hoor daarmee was het "probleem" opgelost. Geen dubbel beeld meer, maar beeld met dimensie en ik moet eerlijk zijn dat is heel apart. Het is me een paar keer overkomen dat ik bukte in een reflex, of een hand uitstak om oftewel iets te vangen of om iets af te weren.

De film en het verhaal zijn voor mijn smaak niet spectaculair, maar de speciale effecten zijn helemaal des Steven Spielberg. Je krijgt de hoogtes, de dieptes en de gruwel en griezels tot in details over je heen. De grappen en grollen zijn Amerikaans en de verwijzigingen naar bijvoorbeeld Mike Jagger zijn goed voor op zijn minst een glimlach.

Het is en blijft niet "mijn"soort film, maar ik ben blij dat ik hem gezien heb, dat ik er over mee kan praten, maar al komen ze met deel 4-5 of zelfs zes..... ik doe niet meer mee...