woensdag 26 december 2012

bokrijk

In Domein Bokrijk kun je van 26-30 december 2012 genieten van nostalgische winteravonden.
Het park is omgetoverd tot een verlicht dorp uit vervlogen tijden met een ouderwetse kermis vol ouderwetse attracties.

Ondanks het slechte weer stond er een flinke rij aan de ingang. Gelukkig klaarde de lucht op en konden we verder zonder paraplu. De modder op de oude bestratingen moet je gewoon maar voor lief nemen.








maandag 24 december 2012

ff lachen


Kerstboodschappen aan het doen op Kerstavond

Een echtpaar was Kerstboodschappen aan het doen op Kerstavond en de hele stad was vol met winkelende mensen die hun last minute inkopen aan het doen waren.

Lopend door het winkelcentrum en al kijkend naar de etalages blikte de vrouw ineens verwonderd opzij om te ontdekken dat ze haar man nergens meer zag. Ze wist dat ze nog veel te doen hadden en werd erg kwaad.

Ze rommelde in haar handtas om haar mobieltje te zoeken. Toen ze die gevonden had belde ze haar man en vroeg hem waar hij toch gebleven was. 

Haar man antwoordde kalm: "Liefste, herinner jij je die juwelierszaak nog waar we 5 jaar geleden waren en waar je helemaal verliefd werd op die diamanten halsketting die we toen helaas niet konden betalen.

 

 Maar ik vertelde je toen ook dat ik hem eens op een dag voor je zou kopen". 

De ogen van de vrouw vulden zich met tranen, ze begon zacht te huilen en terwijl ze een snik probeerde te onderdrukken fluisterde ze:

 

 "Ja, die juwelierszaak herinnner ik me zeker nog".

"Ok, zei hij, ik zit in de kroeg ernaast !!!"

groene wissels

Op de pagina van Groene Wissels vonden we een wandeling die ons door drie stadsparken in Amsterdam voerde. De route was duidelijk beschreven en goed te volgen.
Het begon op station Sloterdijk en al vrij snel liepen we in deze drukke stad door de natuur. Daarna volgde de buurt Bos en Lommer waar opvallend veel kleine buurtprojecten te zien waren. Taalles voor vrouwen, een restaurantje in een oud buurthuis waar een mooie groene kruidenkar voor de deur stond.
Daarna volgde het Erasmuspark, niet zo heel groot, maar wel met een mooi herborium.
Richting Mercatorplein liepen we door straten met huizen van de Amsterdams school, prachtige gebouwen uit begin negentien honderd.
Het Rembrandpark was de tweede groenstrook, een groot park met eeuwenoude bomen, veel vijvers en nogal geheuveld gebied. Na weer een stukje door de stad volgde het Vondelpark wellicht het meest bekende park van Amsterdam.
De wandeling is ongeveer 12 kilometer lang en echt een genot om te lopen.

U zult het niet geloven, maar na een kwartiertje wandelt u al over een vlonderpad tussen rietkragen; wel omgeven door stedelijke bebouwing, maar toch… Door sfeervolle wijken met prachtige straten wandelt u van het ene naar het ander stadspark en daar doorheen, dat zijn het Erasmus-, Rembrandt en Vondelpark. In het laatste mag u zelf uw wandelpaden kiezen, die zijn er genoeg en door de smalle vorm van dit langgerekte park is verdwalen uitgesloten. De route naar het Centraal Station volgt u aan de hand van de goed aangevende gemeentelijke handwijzers. Omdat u dan geen routebeschrijving hoeft te lezen kunt u volop genieten van de wandeling over het altijd gezellige Leidseplein (met de prachtige Stadsschouwburg), de super gezellige (en ook drukke) Leidsestraat, de Singel (met het befaamde Eet- en Biercafé De Beiaard) het Rokin en uiteraard de Dam. Denk eraan: dit is geen rondwandeling, u eindigt op station Amsterdam-Centraal. Bent u met de auto gekomen (niet doen, parkeren is in deze stad peperduur) dan bent u met 1 halte weer op het Sloterdijkstation.

zondag 23 december 2012

pop

Uit het boek: "de poppen van Tante Hilde"haalde ik de patroontjes om deze pop te kunnen maken.
Het is de bedoeling dat ze nog een hele garderobe gaat krijgen, maar daar had deze oma nu te weinig tijd voor. Wel kreeg pop een gezellig warm bedje met matrasje, kussentje en een dekentje.
Het boek van Tante Hilde kun je hier bestellen en het is niet alleen een gezellig boek met heel veel inspiratie, maar alle patroontjes en een duidelijke uitleg over de werkwijzes staan er allemaal in.De poppen van tante Hilde
"Tante Hilde"heeft een gezellige blogsite vol foto's van haar leuke poppen.

vrijdag 21 december 2012

maandag 17 december 2012

twee jasjes

Ik wilde een echt jasje maken voor kleindochter en gebruikte het patroontje van een vestje daarvoor. Gewoon wat ruimer knippen dacht ik, maar doordat er gewatteerde voering in kwam viel het hele jasje te klein uit helaas..

 
 
 
Dus toen maar een echt jasjespatroontje uit een knippie gehaald en opnieuw begonnen.En deze past wel.

ik heb dit jasje bewerkt met de punchmachine en handborduren.

 

zondag 16 december 2012

Essen


Foto: Nee,niet in Parijs,maar in het Duitse Essen waar we op stap waren met " sport met Miep Schepers".
De enige foto die ik gemaakt heb in Essen, het was later op de dag te slecht weer en eerder op de dag reden we met een gids door de buurten rondom de stad en was fotograferen niet mogelijk.
We zagen een groot industrieel gebied en werden geconfroneerd met de geschiedenis van Essen. De enorme industrieën die zich dankzij de gevonden steenkool ontwikkelden in de negentiende eeuw toen de industrie wereldwijd op gang kwam.

Zoals meer steden in het Ruhrgebied heeft de stad geen historische binnenstad. Deze is in de tweede wereldoorlog grotendeels verwoest. Essen ligt aan de Wetsfaalse Hellweg. Hoewel de stad is ontstaan in 845, begon ze pas in de 19e eeuw te groeien tot een stad van enig belang. De stad kent veel fabrieken en andere industriële gebouwen die deels gesloten zijn.
De familie Krupp die zo stinkend rijk werden dat ze een buitenvilla lieten bouwen waar ze ontvangsten van een paar duizend mensen konden geven. Keizer Wilhelm schijnt er gretig gebruik van gemaakt te hebben door gewoon aan te kondigen dat hij zou komen met als gevolg dat de hele tent op zijn kop kwam te staan.



.Villa Hügel, het voormalige woonhuis van deze familie aan de Baldeneysee, is enorm van omvang. Tegenwoordig worden er regelmatig tentoonstellingen gehouden

De buitenwijken van Essen bestaan uit talrijke agglomeraties die vroeger aparte dorpen vormden. In het stadsdeel Katernberg ligt de Zeche en Kokerei Zollverein. Dit voormalig industriële complex met onder meer een kolenmijn staat op de werelderfgoedlijst van de unesco vanwege de unieke Bauhaus architectuur.  Schacht 12 is het visitekaartje van Kolenmijn en industriecomplex Zollverein. 
 De eerste schacht van Zollverein werd in 1847 geopend, schacht 12 werd in 1932 geopend. 
 Schacht 12 wordt gezien als een meesterwerk van architectuur en techniek. Schacht 12 
 werd gebouwd in de stijl van Het Bauhaus. 
     
  Coal Mine Industrial Complex Zollverein in Essen: The winding tower of shaft 12.  
  Shaft 12 marks the entrance to Zollverein. Shaft 12   was opened in 1932.   
  Shaft 12 is an architectural and technical masterpiece,   built in Bauhaus style.

Het stadsbeeld wordt bepaald door de na de zware oorlogsverwoestingen verrezen nieuwbouw. Het historisch middelpunt van de stad is de romaanse kathedraal. Verder kent de stad nog een aantal middeleeuwse kerken, maar een gezellige stadskern vond ik het niet.

Vanwege de vele bombardementen op de stad zijn er in de tweede oorlog enorme hallen onder de grond gebouwd die daar grotendeels nog liggen maar die nog nooit in kaart gebracht zijn. Soms stoot men op de metersdikke betonnen dekken waaronder de fabriekshallen verborgen liggen.

Het woord Zeche intrigeerd me sinds dit bezoek ik kan het nog steeds niet echt duiden en vind nergens een vertaling.

donderdag 13 december 2012

donkere dagen

Om de donkere dagen vóór Kerstmis wat meer licht te geven zou je huisjes kunnen knutselen van wegwerpmaterialen. Zoals onderstaande huisjes, gemaakt van lege melkpakken.
Hier zie je hoe je ze kunt maken.


dinsdag 11 december 2012

lezen met een zachte G

Foto
Zondag was ik aanwezig bij de opening van de tentoonstelling: "lezen met een zachte G " in Centre Céramique in Maastricht.
Lezen met een zachte G | 11 december 2012 t/m 30 maart 2013 | Centre Céramique | Toegang: gratis

Ruben Reehorst heeft 66 portretten gemaakt van bekende Limburgers met hun favoriete boek. Sommigen zijn speciaal voor deze gelegenheid op zoek gegaan naar een boek, anderen hebben een boek in de handen dat duidelijk al heel vaak gelezen is.

De tentoonstelling werd geopend door burgemeester Hoes die net als Leon Verdonckschot een prachtige toespraak hield.

Zowieso is een bezoek aan de stadsbibliotheek in Maastricht meer dan de moeite waard, het gebouw met zijn vele verdiepingen nodigt uit tot lezen, studeren, kijken en koffie drinken.

De toespraken waren voor mij aanleiding om terug te denken aan de allereerste bibliotheek in mijn leven.
Op woensdag en zaterdagmiddag ging de deur van het patroonnaatsgebouw, in het stadsdeel waar ik woonde, open en kon je in de daar gevestigde bibliotheek je boeken gaan lenen.

Voor kinderen waren er speciale planken met nummers die refereerden aan je leeftijd. Je mocht per keer twee boeken meenemen, een leesboek en een "studieboek". Dat laatste was dan een boek over wetenschap of cultuur. De "studieboeken" gingen vaak ongelezen weer terug, maar de andere boeken las ik compleet leeg. De leeftijdsplanken waren te klein zodat ik altijd liep te smokkelen en boeken meenam die nog niet voor mij bestemd waren. Daar moet je je niets bij voorstellen, ze waren gerubriceerd op moeilijkheidsgraad en als verwoede lezer had ik daar geen last van.
Juffrouw Truus van de bieb liet een en ander oogluikend toe.
Ik weet nu nog hoe het rook in het patronaatsgebouw en herinner me specifiek de geur van de bieb en al die boeken nog.
Hoe blij ik ook ben met het gemak van e-books, die geur van inkt en papier, van oude boeken waar als het ware het verhaal door begon te leven die is niet te evenaren.

De mooie gratis catalogus over de tentoonstelling is een inspiratiebron om met sommige van de geportretteerden mee te gaan lezen.

maandag 3 december 2012

Sinterklaas

Van mijn oude blog een verhaaltje weggehaald om opnieuw te vertellen..


Sinterklaas:
Als de bladeren van de bomen zijn dan komt Sinterklaas, zei mijn moeder vroeger altijd. Ik hielp de boom naast het schuurtje af en toe een handje door er eens flink aan te schudden. Sinterklaas was vroeger een man om bang van te zijn, als je stout was geweest en dat was je vroeger veel sneller dan tegenwoordig het geval is, dan kreeg je geen cadeautjes en in het ergste geval ging je in de zak mee naar Spanje. Ik heb wat in de zenuwen gezeten in die tijd van het jaar en ik denk dat ik toen ook een voorbeeldig en braaf meisje geweest ben, in tegenstelling tot de rest van het jaar.

 Behalve dan in de vastentijd want dan moest je elke dag naar de kerk en als je lief geweest was en elke dag gebeden had dan mocht je een plaatje kleuren op de veertig-dagen-kaart ten teken dat je je gedragen had. Je verdiende daarmee een stel aflaten en een klein stukje van je plekje in de hemel.

Zwarte Piet heeft me nooit meegenomen in de jute zak en ik heb ook altijd wel een cadeautje gekregen. Sinterklaas kwam nooit in persoon bij ons thuis. Ik zag hem wel door de straat lopen en aanbellen bij andere mensen. Dan zat ik altijd met kloppend hart op de trap te wachten, maar hij kwam niet. Op 5 december mochten we 's morgens voordat we naar school gingen een soepbord op de tafel in de huiskamer zetten met een tekening en een wortel voor het paard (meestal hadden we die dag wortelenstamppot). Die morgen op school duurde altijd veel langer dan alle andere morgens en na schooltijd renden we zo snel als we konden naar huis.

Vader hield ons tegen in de gang, plaagde ons door te zeggen dat de sint niet was geweest. Als we dan eindelijk de kamer binnen mochten was het daar donker omdat de gordijnen dicht waren, maar je rook de pepernoten en de chocolade al bij het binnengaan. In mijn herinnering was het was altijd heel veel, de tafel stond boordevol en we mochten snoepen zoveel als we wilden wat uiteindelijk altijd weer drie kinderen met maagpijn tot resultaat had, maar het was en bleef een feest.

Het was eigenlijk best raar dat de sint bij ons 's middags kwam en niet 's nachts zoals het eigenlijk hoorde, het heeft lang geduurd voordat ik begrepen heb dat dat te maken had met het feit dat mijn vader altijd middagdienst had op de steenkoolmijn en dat hij er op die manier wel bij kon zijn zonder dat hij extra vroeg hoefde op te staan. In het dressoir hadden we alledrie een eigen deurtje met het er achterliggende kastje voor onszelf. Daarin bewaarden we voor zolang als het duurde onze pepernoten, chocolade letter en de gevulde muizen in een schoendoos. Het brave meisje was dan allang weer verdwenen en ik knabbelde stiekum mee aan de letter van broer en zus en ruilde alles wat ik niet lekker vond om voor alles wat ik heel graag had.

De zwarte pieten hebben het nooit kunnen zien want die waren tegen die tijd allang weer het land uit en het jaar erna was ik weer braaf vanaf eind november tot begin december.