voor drie vriendinnetjes

Tussen Kunst en Kitsch

Maandag 13 februari waren we te gast bij het programma "Tussen kunst en Kitsch" in het in Continium in Kerkrade. We hadden kaarten voor het tijdstip van 12.00 uur en op dat uur mochten we naar beneden naar de kantine waar we een consumptie konden gebruiken in afwachting van het moment dat we daadwerkelijk met onze meegebrachte kunst of kitsch naar de deskundigen mochten gaan. We hadden een nummertje gekregen en om het halve uur mochten er vijftig mensen doorstromen. Het wachten werd aangenaam gemakkelijk gemaakt door alle mensen om ons heen. Mensen met enorme pakketten, met grote tassen vol spullen, met beelden en zelfs met kasten.

Eenmaal binnen ging ik op zoek naar meneer Aardewerk die van het zilver was. Helaas was de man bezig met een opname en moesten we een tijdje op hem wachten. Dat gaf echter de gelegenheid om eens rond te neuzen en zo zagen we bij de sieraden dat een mevrouw met een bijzondere hanger gevraagd werd om mee te werken aan een aparte opname. Zij weigerde dat omdat ze dat niet "trok". De deskundige de heer Akkermans wees haar erop dat ze du moment dat ze over de drempel van het programma stapte min of meer verplicht was om mee te werken. Ze vroeg daarop aan een mevrouw naast haar die ze niet kende of die haar wilde vertegenwoordigen. Onder protest ging Dhr Akkermans daar mee akkoord. De mevrouw had een gouden hanger met een in lavasteen uitgesneden afbeelding van een godin. Ze had dat sieraad ergens uit een bak gegrabbeld op een rommelmarkt. Het droomscenario dus.

 Uiteindelijk was meneer Aardewerk ook weer terug en kon ik hem mijn vreemde lepeltje laten zien. Het bleek een apothekerslepeltje te zijn. De apotheker mengde er poeders mee, of smolt een tablet in wat water. Door het schudden van het lepeltje zeefde hij alles dmv het zeefje in het kommetje van de lepel. Het materiaal stelde niet zo veel voor het was zilverpleet, maar het model was wel curioos.

Mijn volgende object moest beoordeeld worden door Dhr J. Polak die de niet westerse kunst voor zijn rekening nam. Daar stond een lange rij mensen te wachten met de meest uiteenlopende voorwerpen bij zich. Er waren zowieso mensen bij die met grote pakketten en zware tassen sjouwden. Maar het wachten bij meneer Polak was geen straf, de man had zichtbaar plezier in zijn werk en met veel humor behandelde hij de kunst, maar vooral de kitsch. "Zet hier maar een mooie bos bloemen in mevrouw"zei hij tegen de dame met een vaasje zonder waarde. Mijn zilveren gesp vond hij wel een aardig stuk. Negentiende eeuw, Balkan, muntzilver dat bewerkt is volgens de Nielotechniek ( nielleren: lijkt op emailleren alleen wordt er ipv email, niello (tula) op het metaal aangebracht en is zwart van kleur.) De gesp ligt al zo lang ik me kan herinneren in de sieradendoos van mijn moeder en er is nooit iets mee gedaan. Het is een Russische bruidsschat geweest. Meneer Polak vertelde nog over de kwaliteit van het muntgeld uit de negentiende eeuw en schatte mijn object uiteindelijk op 375 euro.

Het was niet het gedroomde scenario van "de grote slag", maar het was wel erg leuk om meer te weten over de gesp.

handgema(r)kt

Gisteren waren we aanwezig op de eerste handgema(r)kt in de C Mine in Genk.

De markt werd gehouden in een zaal van het oude mijncomplex. Het gebouw en zijn omgeving zijn prachtig opgeknapt en worden nu gebruikt voor allerlei culturele doeleinden. Het is prachtig om te zien hoe het gebouw zijn eigen identiteit behouden heeft. Overal zie je de sporen uit het verleden in de vorm van machines, stutpalen, borden enzovoort.

De markt werd zo druk bezocht dat de organisatie zich genoodzaakt zag om de toestroom te regelen door mensen in en uit te laten gaan. Op de markt waren een groot aantal deelnemers aanwezig die hun handgemaakte producten verkochten. De sfeer was goed en er werd zo te zien flink verkocht. Hier vind je een overzicht van de deelnemers.

the hats of downton Abbey

Vol bewondering voor de kleding en de hoeden keek ik naar de serie Downton Abbey die enige tijd geleden werd uitgezonden door de NCRV. Ik heb zelfs geprobeerd om foto's te maken van het beeldscherm van de tv, maar dat waren niet zulke goede beelden. Nu ontdekte ik via HaTalk een site waar je de hoeden zomaar kunt bewonderen!!

the descendants

Vanavond zagen we de film The Descendants met een prachtige rol van George Clooney. Hij speelt Matt King een te hard werkende man die doordat zijn vrouw een ongeluk krijgt geconfronteerd wordt met een kant van zijn eigen leven waar hij geen idee van heeft. Hij ontdekt dat hij helemaal niet weet wie zijn vrouw en wie zijn dochters eigenlijk wel zijn.
Oudste dochter wordt gespeeld door nieuwkomer Shailene Woodley, ze haalt ( heel even maar) het bloed onder zijn nagels vandaan. Vrij gauw komt ze tot inzicht en staat ze naast haar vader ipv tegen over hem. Wat de strijd met zijn dochters betreft hadden we wat meer diepgang verwacht, het gaat een beetje te gemakkelijk. George ( in zijn rol van King)  gaat in deze film met de billen bloot als hij kwetsbaar, maar tegelijkertijd woest en vooral lomp op slippers een berg afholt. Je MOET wel van deze man houden. De slotscene is simpel, maar prachtig invoelbaar emotioneel net zoals regiseur Payne dat deed in  About Schmidt en Sideways. De film is een mooie promotie voor Hawai. Iedereen loopt in bloemenshirts, slippers en shorts en de mooie natuur speelt ook een hoofdrol.

handwerkbeurs

Nog maar 2 dagen te gaan dan is er een grootse handwerkbeurs in de Ijsselhallen in Zwolle.
Vrijdag 17 februari 2012: 10.00 - 21.00 uur
Zaterdag 18 februari 2012: 10.00 - 17.00 uur
Zondag 19 februari 2012: 10.00 - 16.00 uur
Ik weet het, het is een hele reis vanuit Limburg, maar het is echt een beurs waar je ALLES vindt wat je je maar bedenken kunt op handwerkgebied.
Hier lees je wat er zoal te doen is

ideetje

dit zag ik op facebook!!

Herman van Veen

Herman van Veen
zal vanavond zingen en vertellen over
sommige vrouwen, de regen,
Ramses Shaffy, ouders,
over verslaving en rimpels,
dochters, zonen en kleinkinderen,
over vriendschap,
de paus, Napoleons,
de schofterigheid van het woord illegaal,
over zojuist,
straks,
de eeuwigheid
en wat dat kost.

Als je op je wereldreizen
telkens weer de weg naar
Stadsschouwburg Sittard-Geleen weet te vinden
dan moet dat wel een goed adres zijn.
Waarom anders zou je
je instrumenten uitpakken
om daar samen met je vrienden
weer te komen grappen maken,
spelen en zingen.
Zo stond het in de brochure en het was helemaal de moeite waard. Wat een energie, wat een prachtige teksten, wat een uitmuntende band. Ik heb genoten
.Hier vind je de speeldata en ik kan alleen maar zeggen, ga genieten.

tafeltent

In november maakten jongste dochter en ik samen een tafeltent voor de bijna een jaar oude Fiene.

We maakten van rose velours een hoes die over de eetkamertafel past waarop een aantal applicaties gezet werden en een heus raam met bloemen.

dijkdoorbraak bijna zestig jaar geleden

Het is bijna zestig jaar geleden dat de dijken doorbraken. Springtij en heftige stormen zorgden ervoor dat grote delen van Nederland onder water kwamen te staan en er ruim achttien honderd doden te betreuren waren.
Er is veel geschreven over de ramp, er is een film en een musical over gemaakt. Maar ook veel handwerkers/sters hebben hun herinneringen vastgelegd.
Kunstenares Miep van Riessen heeft als kind de ramp niet daadwerkelijk beleefd, maar werkte jaren aan een fascinerend herdenkingsmonument. Als achtergrond schilderde ze panelen waarop ze met carbonpapier de namen van slachtoffers schreef die ze vervolgens steekje voor steekje borduurde.

Het watersnoodmuseum en het Zeeuws museum gaven in 2010 een aantal van de bewaard gebeleven borduur/herdenkingslappen in bruikleen voor een wisselexpositie in het historisch museum de Bevelanden.



Miep van Riessen kan zich de ramp nog goed herinneren. Ik woonde niet in het rampgebied, maar wij hadden bij ons op school wel evacus. Later trouwde ik met iemand uit Nieuwerwerk die elf familieleden heeft verloren. Tijdens de herdenking in 1953 kreeg ik het idee om alle namen van de slachtoffers met de geboortedatum te borduren op een doek waarop ik de Zeeuwse eilanden heb geschilderd. Letterlijk lettertje voor lettertje heb ik de namen met steekjes erop aangebracht. Vrijwel elke dag heb ik eraan gewerkt, maar tot aan het eind met veel plezier. Het bleef spannend tot de laatste naam.
Het was voor Miep ook emotioneel om zo met de slachtoffers bezig te zijn. Bij elke naam stelde ik mij iemand voor. Dan borduurde ik een geboortedatum van juni 1952 en realiseerde mij dat het kindje nog geen jaar is geworden. Ik merk dat ook de mensen die dit werk zien ervan onder de indruk zijn. Toen het vorig jaar zomer op een expositie te zien was, kwamen er mensen van Texel die vertelden dat er familieleden op Texel verdronken waren. Ik kon ze vertellen dat ook hun namen op het doek stonden. Ze zijn nog een paar keer met anderen teruggeweest om het telkens weer te zien.

Begijnenhofstraat 5+7

Begijnenhofstraat 5+7 in Sittard:
Op nr. 7 duidt een mooi gevelornament op het hier in 1980 gevestigde atelier van Helga Paetzold. Haar weefkunst kreeg internationale erkenning.
Op nr. 5 was lange tijd een brouwerij gevestigd. Ook cabaretier en schilder Toon Hermans (1916) heeft hier enkele jaren gewoond.
In de binnentuin van het pand hiertegenover, het voormalige postkantoor (ontwerp 1895 van D. Knuttel) trad Toon wel eens op voor de kinderen uit de buurt. Als entreegeld brachten ze een appel mee; ze moesten zitten op 'höffekisjkes' (kistjes voor gist).
Nog tot 26-02-2012 een overzicht van haar wandkleden te zien in het Domein in Sittard.

Marilyn

Gisteren zag ik de film "My week with Marilyn". De hoofdrol wordt gespeeld door Michelle Williams die Marilyn speelt met haar sexy poses en dramatische oogopslag. De andere hoofdrol is voor de Britse loopjongen Colin Clark (Eddie Redmayne), een filmfanaat van deftige afkomst die dolgraag bij de film wil werken.
Na wat weinig eervolle hand- en spandiensten krijgt Colin van Olivier (smakelijke rol van Kenneth Branagh, ook voor een Oscar genomineerd) de droomtaak zijn idool Monroe terzijde te staan bij haar Britse filmopnames. De naïeve jongeman wordt al snel haar vertrouwelingDe echte (en inmiddels overleden) Clark schreef liefst twee boeken over zijn week met Monroe, en de kans is groot dat hij daarin met een flinke roze bril heeft teruggeblikt.
Monroe toont zich meermalen in haar volle naakte glorie aan hem, en hij brengt zelfs een -kuis- nachtje met haar door. Ongetwijfeld zijn deze herinneringen aangedikt, maar de prachtige subtiele vertolking van Michelle Williams maakt alles goed.
Want Williams imiteert Monroe niet, maar maakt er een gelaagde rol van: ze speelt Norma Jean die Monroe speelt (‘zal ik haar zijn?’) wanneer dat nodig is.
Williams, is terecht voor een Oscar genomineerd.

vastelaovend in Limburg poster

Sidi El Karchi (Sittard, 1975) is de maker van de ‘Vastelaovend in Limburg'-poster 2012 (oplage 100.000). Zijn creatie is dinsdagmiddag gepresenteerd in het Provinciehuis in Maastricht. Het is de zevende poster in een succesreeks die in 2006 begon met Chrit Rousseau en gevolgd werd door Jack Poels (2007), Toon Hermans (2008), Frans Malschaert (2009), Tanja Ritterbex (2010) en Jack Vreeke (2011).
De initiatiefnemers zijn de Provincie Limburg, de Media Groep Limburg (waartoe Dagblad De Limburger en Limburgs Dagblad behoren) en de Sjeng Kraft Kompenei. De drie partners willen het cultuurfenomeen ‘Vastelaovend' versterken en de poster is daar een van de dragers voor. Elk jaar selecteren vertegenwoordigers van provincie en Kompenei een kunstenaar, 'aanmelden' hiervoor heeft geen zin. Volgens de organisatie heeft uitverkorene Sidi El Karchi de carnavalssfeer in een prachtig schilderij gevangen.
De poster is door middel van een afhaalbon die woensdag 1 februari in de Limburgse kranten staat gratis te bemachtigen op de servicepunten van de kranten. Ook de adressen van die servicepunten staan woensdag 1 februari in de kranten.
Sidi El Karchi is geen onbekende in Limburg en daarbuiten. Hij was de eerste winnaar van de inspiratieprijs van het Prins Bernard Cultuurfonds Limburg. Hoewel El Karchi zijn Marokkaanse afkomst niet als een integraal onderdeel van zijn kunst ziet, merkte de jury van de inspiratieprijs wel op dat zijn werk zich richt op ‘het raakvlak van culturen' en de ‘kruiswegen' van religies. Uit een recensie van 2005: ‘El Karchi, op de dezelfde dag en tijd geboren als Michelangelo 500 jaar eerder, is in Sittard geboren, een zoon van Marokkaanse ouders. Opgevoed in een traditioneel en niet streng religieus gezin, is hem nooit een strobreed in de weg gelegd om een kunstopleiding te volgen. Als kind al tekent hij veel en in gezelschap gaat hij het liefst in een hoek tekenen. Hij vindt de kwestie van zijn afkomst irrelevant. Hij ziet zichzelf in de eerste plaats als Sidi, een persoon die ook nog kunstenaar is. Zijn invloeden komen voornamelijk uit de westerse kunst omdat hij als kind al daarmee in aanraking kwam in de vorm van Van Goghs werk.'' Sidi Al Karchi won in 2004 de Bommel van Dam-prijs. Uit het juryrapport: ‘De geschilderde portretten zijn waarachtige karakterstukken: scherp geobserveerd, sereen en betrokken. Ze stralen verfijning, stabiliteit en liefde uit'.
bron: dagblad De Limburger