zondag 27 mei 2012

woedend wieden

Geregeld kom ik hem tegen, de man die zo'n verschrikkelijke vorm van de ziekte Bechterew
heeft dat hij met gebogen hoofd door het leven moet ( ik denk tenminste dat het dat is) . Als ik hem tegen kom op de stoep verwacht ik telkens weer dat hij me ondersteboven zal lopen. Hij ziet me immers niet aankomen. Maar op het laatste moment heft hij zijn hoofd ietsje op en trekt hij zijn wenkbrauwen tot het uiterste omhoog waardoor hij me even kan zien. Op mijn "goededag" krijg ik dan een onverstaanbare mompel, of helemaal geen reactie.
Het is een beetje een vreemde man, hij woont in een pension en niemand weet waar hij vandaan komt.
Geen baan, want hij loopt op alle momenten van de dag door het dorp.
Dát hij geen baan heeft kan ik me voorstellen, of ze zouden hem moeten inzetten om knoopjes te sorteren of pillen in doosjes doen. In ieder geval iets waarbij een gebogen hoofd een pre kan zijn.
Wat zou hij doen om zijn tijd om te krijgen, behalve kijken naar verloren goederen die op de grond liggen.

Vorige week zag ik dat het fietspad waar ik langs liep bezaaid was met pollen gras en onkruid en een eindje verderop zag ik de man met het gebogen hoofd. Hij was het onkruid aan het wieden dat langs dat fietspad groeide. Het zweet liep langs zijn hoofd en hij was zo intensief bezig dat hij me niet opmerkte, geen krampachtig opgeheven hoofd met dito wenkbrauw. Een groot mes in zijn handen waarmij hij verwoed de pollen wiede die hij met een woedend gebaar achter zich op dat fietspad gooide.
Een goede manier om eventuele frustraties kwijt te worden denk ik en hij kan voorlopig nog vooruit..

Geen opmerkingen: